آيا يك كيسه ي هواي بزرگ مي تواند جلوي صخره هاي فضايي مهاجم را بگيرد؟
به نظر برخي از دانشمندان با استفاده از بمبهاي اتمي مي توان مسير دنباله دار يا سياركي را كه در مسير برخورد به زمين است تغيير داد. اما يك محقق ديگر نظر جالبتري دارد: يك كيسه ي هواي غول آسا !
اريك آسفاگ از دانشگاه كاليفرنيا مي گويد:" يك انفجار اتمي مي تواند كار كوچكي در مورد انواع نه چندان بزرگ سياركها انجام دهد ولي بيشتر باعث قدرت بخشيدن به آنها در برخورد و خطرناكتر كردن آنها مي شود زيرا در چنين انفجاري ممكن است دنباله دار يا سيارك مورد نظر به تكه هاي زيادي تقسيم شود ."
هرمان بورچهارد از دانشگاه ايالتي اوكلاهما فكر مي كند كه بايك كيسه ي هواي بزرگ مي توان چنين پديده اي را كنترل كرد. بورچهارد كه يك رياضيدان است نظر خود را اينطور مطرح كرد: " يك فضاپيما به سوي جرم مورد نظر حركت مي كند و يك كيسه ي بزرگ ( چيزي مثل يك بالش ) به ابعاد چند كيلومتر را در فضا قرار مي دهد. سپس با استفاده از واكنشهاي شيميايي گاز درون بالش توليد خواهد شد. بعد از آن همان كاوشگر بايد كيسه ي هواي پرشده را هل دهد و در مسير سيارك و يا دنباله دار مهاجم قرار دهد. اين كيسه ي هواي خيلي بزرگ مي تواند فشاري را به جسم وارد كند – هرچند كه اين فشار نا چيز باشد – و آن را از مسير برخورد بازمين منحرف كند.
در مقابل نظرات بورچهارد دانشمندان و متخصصان ديگر در مراكز مختلف اظهار نظرهايي كردند.
لوئيس فريدمان رييس انجمن سياره اي مي گويد:" به نظر غير ممكن مي رسد! ابعاد و خصوصيات يك كيسه ي هوا كه بتواند نيروي لازم براي منحرف كردن يك صخره ي پنج كيلومتري - كه با سرعت بيش از 100 هزار مايل بر ساعت حركت مي كند – را فراهم كند واقعا در قوه ي درك من نمي گنجد."
آسفاگ پا را از اين هم فرا تر مي گذارد و ايده ي ديگري مطرح مي كند. به نظر او مي توان با قرار دادن موشكهاي اتمي بر روي سطح صخره ي فضايي كه قرار است خطرناك باشد! مي توان آرام آرام مسيرش را عوض كرد.
با چنين روندي بايد منتظر نظرات عجيب تري در رابطه با " مقابله با خطرات كيهاني " باشيم.

□ نوشته شده در ساعت 2:32 AM توسط گروه نجوم روجا

بنا به گفته ي دانشمندان زمان شكل گيري زمين سريعتر بوده است.
دانشمندان براين عقيده اند كه زمين سي ميليون سال زودتر از آنچه در تحقيقات قبلي اعلام شده بود به صورت وضعيت فعلي خود در آمده است. دو گروه از دانشمندان بطور جداگانه شهابسنگهايي را كه شامل اطلاعاتي درباره ي شكل گيري سياره اي بود تحليل كردند و آن را با سنگهايي از زمين مقايسه كردند. هر دو تيم عاقبت به يك نتجه رسيدند كه : هسته ي فلزي زمين سي ميليون سال بعد از تولد منظومه ي شمسي تشكيل شده است.
يافته هاي جديد با دانسته هاي قبلي در سال 1995 تناقض دارد. زيرا بر اساس يافته هاي قبلي 60 ميليون سال بعد از انقباض و تشكيل خورشيد در مركز ديسك گاز و غبار اوليه ( كه منظومه ي شمسي را پديد آورد ) هسته ي اوليه ي كره ي زمين شكل گرفت. تاريخ جديدي كه براي تشكيل اين هسته ي كره ي زمين مشخص شده از محاسبات پيچيده اي كه روي ميزان راديو اكتيويته عناصر هانيوم و تنگستن انجام شده بدست آمد. اين آزمايشها روي شهابسنگهاي نوع"كندريت" انجام شده كه از زمان تشكيل منظومه ي شمسي در ميليونها سال پيش به جا مانده اند.
اين شهاب سنگها سر نخ خوبي برا ي اندازه گيري سن هسته هاي سيارات هستند. زيرا اجرامي هستند كه هيچ وقت تشكيل هسته ي سيارات را نداده اند. آن نتايج بعدا با سنگهاي زمين مريخ و شهابها كه معتقد بودند منشا آنها خرده سيارك بزرگ "وستا" بوده است مقايسه شد و مدارك حاصل از آن مبني بر اين است كه آنها ديرتر از حدسيات گذشته بودند. به گفته ي تورستن از دانشگاه مونستر در آلمان اين بحث را در مورد تمام سيارات مطرح مي كند و مخصوص زمين نيست. اين يافته ها همچنين سرچسمه ي پيدايش ماه زمين را به عقب برميگرداند. تا كنون دانشمندان بر اين عقيده بودند كه پيدايش ماه در اثر خروج مواد طي فرآيند برخورد يك سياره به ابعاد مريخ به زمين صورت گرفته است.

□ نوشته شده در ساعت 2:25 AM توسط گروه نجوم روجا

دختري چهارده ساله سرزمين ديگري را در دستانش احساس نمود.
در روز پنجشنبه 22 آگوست دختر چهادرده ساله اي به نام "سايابان كاوتن" به همراه خانواده اش سوار ماشينشان در حال حركت بودند كه ناگهان سنگي از آسمان به سمت سايابان پرتاب شد. سايبان در مصاحبه اي گفت :" من ديدم كه چيزي از بالاي سقف پايين افتاد خيلي داغ بود اين سنگ از يك طرف درخشان بود و از طرف ديگر زنگ زده به نظر مي رسيد. گويي كه محتوي آهن بود و با سطحي برآمده و برجستگيهايي ريز شبيه سنگهاي آتشفشاني بود و خيلي غير عادي به نظر مي رسيد. من آن را به پدرم نيل نشان دادم و خانواده ام آن را براي بررسي به دانشمندان دانشگاه درهام تحويل دادند."
اين يكي از اتفاقهاي نادر در شهر نورتارلتون است. اين سنگ براي دختر چهارده ساله خيلي باارزش است و او آن را در يك محفظه ي شيشه اي قرار داده و تا آخر عمرش نگه خواهد داشت.
دكتر بني پيستر از زمين شناسان دانشگاه ليورپول مي گويد:" اين سنگ ممكن است از سياره ي مريخ آمده باشد و قدمتش به ميلياردها سال برسد."

□ نوشته شده در ساعت 2:23 AM توسط گروه نجوم روجا

صليب معروف انشتين، معماي ماده ي تاريك را آشكار مي سازد
منجمان دانشگاه ملبورن، يك شكل صليب مانند، در اطراف مركز يك كهكشان مارپيچي نزديك يافتند كه حاصل انشعاب نور يك كوازار در چهار جهت است و در صورت فلكي فرس اعظم قرار دارد. اين صليب معروف انشتين، يك مثال كامل از خم شدن نور تحت تاثير جرم مي باشد، پديده اي كه با عنوان لنز گرانشي شناخته شده است.
يك منجم جوان استراليايي به نام خانم كاترين تاروت- دانشجوي دكتراي دانشگاه ملبورن - اين صليب را به عنوان يك شانس عالي، جهت بررسي مقدار ماده ي تاريكي كه ممكن است در هسته ي كهكشان پنهان باشد، در نظر گرفت. به طور غيرمنتظرانه اي، نتايج وي، عقايد موجود در مورد توزيع ماده ي تاريك جهان را به مبارزه طلبيد. خانم كاترين تاروت مي گويد: "ماده ي سياه نقش ناچيزي در بخشهاي مركزي جهان ايفا مي كند". او همچنين روشي را كه جرم در كهكشان توزيع مي شود، بخصوص تمركز روي هاله ي غير قابل رويت ماده ي تاريك را مورد بررسي قرار داد. او به دليل قرار داشتن كهكشان مارپيچي 2237+0305 در راستاي يك كوازار دوردست، توانست اين بررسي را انجام دهد.
نور ناشي از كوازار كه به وسيله ي جرم زياد كهكشان كج مي شود، به منجمان اجازه ي مطالعه ي چگونگي توزيع جرم در قسمت غير قابل ديد ماده ي تاريك كهكشان را مي دهد. اگرچه دانشمندان انتظار داشتند كه كهكشانها، قسمت اعظم ماده ي تاريك خود را در هسته و اطراف آن نگه دارند، ولي بيانات خانم تاروت، مبني بر اندك بودن ماده ي تاريك در قلب كهكشان 2237+0305 است. او پيشنهاد داد كه در مورد روشي كه براي تاثير ماده ي تاريك بر ساختار جهان موجود بود، تجديد نظر شود.

□ نوشته شده در ساعت 12:04 AM توسط گروه نجوم روجا

مهندسان، نمونه ي شبيه سازي شده ي گردشگر آينده ي مريخ را امتحان مي كنند
در 19 اوت، مهندسان براي رسيدن به سطح مريخ از چهره ي كاشفان آينده ي آن پرده برداري كردند. در طول يكسال آينده، دو گردشگر مريخ، زمين را ترك خواهند كرد تا در سال 2004 به ملاقاتگاهشان در سياره ي سرخ برسند.
در هفته هاي گذشته، يك شبيه ساز گردشگر در يك مكان مخفي بر روي زمين، با كمك مهندسان اصول بنيادي، اكتشاف بر مريخ را بررسي كردند. در همين روز، مهندسان در آزمايشگاه پيشران جت(JPL)، در كاليفرنيا شروع به تست كردن قابليت كنترل از راه دور يك گردشگر جديد، شبيه به گردشگر مريخ ناسا شدند. اين طرح،"FIDO " ناميده شد.اين گردشگر شبيه سازي شده، در مكاني مخفي از مردم و آزمونگران آن تست مي شود.
كاربران اينترنت مي توانند با ديدن سايت اين كاوشگر مريخ، آن را امتحان كنند. بازديد كنندگان از موزه نيز قابليت ديدن تست كاوشگر از طريق سايت كارگاه ويديويي موزه را دارند.
دو كاوشگر مريخ، كه در سال 1997 براي بررسي سطح مريخ فرستاده شده، قابليتهاي بيشتري از رهياب مريخ خواهند داشت. كاوشگرهاي دوقلو مريخ در دو مكان متفاوت بر سياره فرود خواهند آمد و قابليت گشت و گذار در 100 متري خود را در هر روز دارا هستند. ابزار مناسب آنها خاك مريخ را بررسي مي كند، از صخره ها نمونه برداري خواهند كرد و در جستجوي علايمي از وجود آب خواهند بود.
زمان پرتاب كاوشگران مريخ به فضا در ماه مي و ژوئن 2003 تعيين شده است كه به محض ورودشان در ژانويه ي 2004، حداقل سه ماه به عمليات بررسي سطح مريخ خواهند پرداخت.
در اين پروژه، بيش از 60 دانشمند از سراسر جهان شركت دارند.

□ نوشته شده در ساعت 2:02 PM توسط گروه نجوم روجا

فضاپيمايي براي دستيابي به غبار كيهاني
فضاپيماي stardust ناسا در يك ماموريت براي نمونه برداري از دنباله دارها ماه گذشته شروع به جمع آوري ذرات بسيار ريز جامد كرد كه غبار ميان ستاره اي ناميده ميشود و در كهكشان سير مي كند.
دكتر دن براونلي استاد نجوم دانشگاه واشنگتن، سياتل، و رييس بازرسي پروژه ي فضاپيماي stardust مي گويد: «اگر شما در يك شب تاريك به راه شيري نگاه كنيد ميتوانيد يك نوار سياه رنگ كشيده شده در وسط ببينيد. اين نوار غبار ميان ستاره اي است كه باعث نرسيدن نور ستارگان دور دست به ما مي شود. اين ها ذراتي هستند كه فضاپيماي stardust جمع آوري خواهد كرد.»
اين غبار كه از ميان منظومه ي شمسي همچون باد عبور مي كند، از ذرات كوچكتر از يك صدم ضخامت موي انسان ساخته شده اند. اين ذرات از عناصر مختلف جدول تناوبي عناصر هستند.
فضاپيماي stardust داراي يك بازوي راكت مانند است كه به آن كمك مي كند تا براحتي بتواند ذرات را جمع كند. در اوايل سال 2002 كه فضاپيماي stardust با دنباله دار ""wild 2 مواجه ميشود ذرات ريز را به دام خواهد انداخت ودر سال 2006 كه به زمين برگشت، ذرات بيرون كشيده مي شوند و مورد تجزيه و تحليل قرار مي گيرند. ماموريت stardust هم ذرات قديمي را جمع خواهد كرد هم ذرات جديد را. دنباله دار از ذرات بين ستاره اي است كه با هم به صورت يخ از حدود 4.5 ميليارد سال پيش جمع شده اند. فضاپيماي Stardust تلاش خواهد كرد كه ذرات فديمي كه از ميلياردها سال پيش وجود دارند و بيشتر يخ زده اند را جمع كند.
براونلي گفت : «دنباله دار wild2 يك نمونه ي خوب از ذرات بين ستاره اي است زيرا از مدار مريخ به خورشيد نزديك تر نشده است يعني فاصله اي حدود 228 ميليون كيلو متر از خورشيد.»
فضاپيماهاي اليسس و گاليله جريان ذرات غبار را در داخل منظومه ي شمسي رديابي كردند. اين ذرات از طرف خورشيد نمي آيند و دلايلي وجود دارد كه نشان مي دهد آنها از خارج منظومه ي شمسي مي آيند. جريان ذرات ميان ستاره اي با بادهاي خورشيدي فرق مي كنند زيرا بادهاي خورشيدي از اتمهاي منحصر بفرد ساخته شده اند در حالي كه اين ذرات از ذرات ريز صخره ها با تركيبات پيچيده هستند.
اين ماموريت علمي با دقت بالا ولي هزينه ي كم يكي از برنامه هاي ناسا است كه در Lockheed martin operations and astronautics در دنور ساخته شده و در اداره ي علوم فضايي ناسا مديريت شده است . براي اطلاعات بيشتر در مورد ماموريت stardust به اينجا مراجعه كنيد.

□ نوشته شده در ساعت 1:56 PM توسط گروه نجوم روجا