اخترشناسان ابرهايي را بر روي قمر زحل كشف كردند.
تلسكوپهايي كه در بالاي كوه موناكي قرار دارند، ابرهاي شناوري را روي تيتان، بزرگترين قمر زحل ثبت كردند. اين قمر به دليل اينكه در منظومه ي شمسي بيشترين شباهت را به زمين دارد، مورد توجه دانشمندان است.
دانشمندان انستيتو تكنولوژي كاليفرنيا و دانشگاه بركلي با استفاده از تلسكوپهايي در رصدخانه هاي جميني و كك كه در بالاي كوه آتشفشاني خاموش قراردارد، از ابرهاي متان نزديك به قطب جنوب قمر تيتان در فاصله اي برابر با 808 ميليون مايل عكس گرفته اند.
مايكل براون گفت: "اگرچه بعضي از سيارات – خصوصا" مشتري– از ابرهايي پوشيده شده اند، اين اولين باري است كه فرآيند تبخير و شكل گيري ابر در فضا تشخيص داده شده است. ما قطرات باران را نمي بينيم اما من وجود ابرهائي را تضمين مي كنيم كه در فاصله هاي زماني كوتاه ناپديد مي شوند."
با توجه به تئوري هاي دانشمندان، تيتان در مرحله اي شبيه به زمين، قبل از اينكه امكان حيات بر روي آن به وجود آمده باشد، قرار دارد.
هرگونه افت تراكم روي تيتان مي تواند تگرگ و يا باران باشد. جو اين قمر از متان، اتان و هيدروژن سيانيد تشكيل شده، وهيچ اكسيژني در آن وجود ندارد. اين قمر بسيار سرد است به طوري كه دماي آن 297- درجه فرانهايت است. اندازه ي تيتان، يكي از 30 قمري كه بدور زحل مي چرخد، كمي كوچكتر از نصف زمين و بزرگتراز ماه آن است. ابر و غبار موجود مانع از تلاش بيشتر براي مشاهده واضحتر سطح تيتان شده است. مشاهدات قبلي حاكي از اين بود كه اين جسم سطح تغيير ناپذيري دارد و هيچ ابري در اطراف آن نيست.
همچنين در آينده سفينه كاسيني كه در يك ماموريت چند ساله به دور زحل مي چرخد. كاوشگر هويگنس را تا سال 2004 بر روي سطح زحل قرار مي دهد.

□ نوشته شده در ساعت 7:11 AM توسط گروه نجوم روجا

کشف باکتريهاي فرازميني، توسط محققان ناسا در حال بررسي است.
اين وسيله براي از بين بردن نسل باکتريهاي جهشي مهلک که در روي زمين ناشناخته هستند، طراحي شده و در ابتدا براي محافظت از سلامتي فضانوردان مورد استفاده قرار خواهد گرفت. همچنين اين وسيله مي تواند براي تشخيص دادن عفونتها و يا کشف خطرات بيولوژيکي در روي زمين به کار گرفته شود. تحقيقات در اين زمينه، توسط انستيتو بين المللي تحقيقات پزشکي فضايي، که در حال مطالعه بر روي خطراتي است که در فضا سلامتي را تهديد مي کند، در حال انجام است.
" جورج فاکس" استاد بيولوژي و بيوشيمي دانشگاه هوستون تگزاس گفت: "هدف ما به طور خاص يافتن باکتريهاي کشنده نيست بلکه بيشتر نگراني ما در مورد جلوگيري از عفونتهاي معمولي است زيرا اگر شما در فضا بيمار شويد، در اطرافتان بيمارستاني وجود ندارد تا خود را معالجه کنيد. هدف ما اين است که با مراقبت هاي مداوم، از عفونتها پيشگيري کنيم تا سطح رشد باکتريها در مرحله اي پايين، يعني در مکان اوليه اش باقي بماند."
فضانوردان ماهها زندگي خود را در اقامتگاههاي يکسان سپري نمودند در حاليکه از هوا و آب بازيافت شده استفاده مي کردند. اين شرايط باعث مي شود ايستگاههاي فضايي زمينه ي مطلوبي براي توليد مثل باکتريها باشد. به علاوه ممکن است بي وزني و فراواني پرتوهاي مختلف سرعت رشد و جهش باکتريها را افزايش دهد.
دکتر Fox مي افزايد: "به دليل تاثيرات ناشناخته ي فضا روي باکتريها و سيستم مقاومت در برابر بيماري، ما نمي توانيم تشخيص دهيم کدام ارگانيزم در ايجاد بيماري نقش دارد. در هر صورت ما به دنبال روشي هستيم که به طور تقريبي اين ارگانيزم را شناسايي کند."
وسيله ي مورد نظر با استفاده از دانش ژنتيک باکتريها، به رشته هاي DNA که براي گروه خاصي معمول هستند، توجه دارد. در تئوري، اين وسيله بايد قادر باشد باکتريهاي فرازميني را که شبيه به باکتريهاي کشف شده در روي زمين هستند، تشخيص دهد. روشهاي معمول به يک ارگانيزم خاص تکيه مي کند و ويروسهاي وابسته به آن را که ناشناخته هستند در نظر نمي گيرد.

□ نوشته شده در ساعت 6:56 AM توسط گروه نجوم روجا

اخترشناسان جوانترين گودال ماه را كشف كردند.
در سا ل 1953 درخششي روي سطح ماه ديده شده بود. اما تلسكوپهاي زميني به اندازه ي كافي براي ديدن دهانه قدرت نداشت.
محققين در مكاني كه درخشش ديده شد بعد از بررسي عكسهاي جزئي تر از ماه كه توسط سفينه ي فضائي مدار پيما گرفته شد، يك دهانه ي كوچك و جديد را كشف كردند. عكس سال 1953 از يك درخشش بر روي سطح ماه گه توسط لئن استوارت يك منجم آماتور آمريكائي گرفته شد، تنها مدرك مشخص از جسمي به اندازه خرده سيارك است كه بروي سطح ماه افتاده است. درسال 1178 يك درخشش روشن روي سطح ماه ديده شد و تعدادي از منجمان اعتقاد دارند كه نتيجه ي آن يك دهانه ي آتشفشاني در لبه ي ماه است كه "برن" ناميده مي شود. اما در مورد اين ادعا شك ترديدهائي وجود دارد.
شيئي كه به ماه برخورد كرده حدود 300 متر پهنا داشته، كه دهانه اي به اندازه ي 1 تا 2 كيلومتر بوجود آورده است.
آنها تخمين زدند كه انرژي آزاد شده در اثر برخورد معادل 0.5 مگاتن يك TNT يا حدود 35 بار قوي تر از بمب هيروشيما است. اگر اين جسم به زمين برخورد مي كرد، باعث خرابي منطقه ي وسيعي به اندازه ي يك پايتخت مي شد.
بررسي عكس هاي مربوط به ماموريت سال 1994 دهانه ي روشن، آبي و جديد با پهنه ي 2 كيلومتر كه پوششي از خاك ماه در اطراف آن پاشيده شده است را در مكان دقيق درخشش مشاهده شده در سال 1953 مشخص مي كند. كه دهانه ي اخير درست در همين مكان قرار دارد. اندازه ي آن با انرژي حاصل از درخشش، مطابقت دارد و رنگ و شكل مشخصي دارد. يافتن اين دهانه ي جديد، به دانشمندان فرصت مطالعه بيشتر در مورد خاك ماه مي دهد.

□ نوشته شده در ساعت 6:53 AM توسط گروه نجوم روجا

پيرترين ستاره در کهکشان کشف شد
اين ستاره، پيرترين ستاره اي است که تا کنون توسط اخترشناسان در کهکشان راه شيري مشاهده شده است. قدمت آن به آغاز جهان، يعني چهارده ميليارد سال قبل مي رسد.
اين ستاره ي غول پيکر، HE0107-5240، يک استثناست. به اين خاطر که بر خلاف ستاره هاي همسان خودش، محتواي فلزي بسيار کمي دارد. اين ستاره از اولين نسل ستارگاني است که از عناصر اوليه ي انفجار بزرگ ساخته شده اند.
محققان مي گويند: " اين ستارگان پير، شواهد خوبي براي روند شکل گيري و ترکيب عناصر شيميايي در ابتداي پيدايش عالم هستند. اگر چنين ستارگاني با ترکيبات فلزي سبک کشف شوند، مي توان مطالعات را به سوي گاز اوليه ي ناشي از انفجار بزرگ سوق داد."
اين ستاره، در مرزهاي بيروني کهکشان ما و توسط گروهي از اخترشناسان دانشگاه هامبورگ آلمان کشف شد. اين ستاره در جنوب صورت فلکي Phoenix ( سيمرغ )، در فاصله ي 3600 سال نوري از ما قرار دارد و فقط 200000/1 محتواي فلزي موجود در خورشيد را داراست.
بعد از " انفجار بزرگ "، جهان از مقدار زيادي هيدروژن، مقداري هليوم و مقدار کمي ليتيم تشکيل شده بود. بنابراين ستارگان اوليه فقط شامل اين عناصر بودند. اولين نسل ستارگان، اين عناصر سبک را به عناصر سنگيني مانند کربن، فسفر، آهن و سرب - که ستاره شناسان مجموعا آنها را به عنوان فلزات مي شناسند - تبديل کردند. با انفجار اين ستارگان، عناصر سنگين در جهان پراکنده شدند و از همين مواد، نسل ديگري از ستارگان مثل خورشيد به وجود آمد.
وجود ستارگاني با محتواي فلزي کم و يا بدون محتواي فلزي، پيش بيني شده بود ولي هيچ ستاره اي با اين شرايط کشف نشده بود. تا زمان کشف HE0107-5240، خيلي ها شک داشتند که اصلا چنين ستارگاني وجود خارجي دارند. کشف HE0107-5240، نکات مهم زيادي را در تئوري عناصر تشکيل دهنده ي ستارگان روشن مي کند ولي سوالات جديدي هم پيش مي آورد. چرا تا کنون ستارگاني کشف نشده اند که ميزان عناصر فلزي شان بين 10000/1 و 200000/1 عناصر فلزي خورشيد باشد؟ اينها سوالاتي است که فقط با گذشت زمان و بررسي نمونه هاي بيشتر به جواب خواهند رسيد.

□ نوشته شده در ساعت 7:16 AM توسط گروه نجوم روجا